تبرئه

بسمه تعالی

تا حالا شنیدین که فلانی تبرئه شد ؟

آیا از کسی این جمله رو شنیدین که فلانی خودش را تبرئه کرد ؟

آدم توی یه موقعیتی قرار می گیره و میخواد از اتهاماتی که بهش میزنن و یا اتهامات احتمالی که با اون مواجه هست ، فرار کنه.

 درواقع هزار و یک ادله میاره که خودش رو تبرئه کنه .

هممون این جمله رو شنیدیم که سر دو نفر رو نمیشه کلاه گذاشت .

یکی سر خدا و یکی هم سر خودت .

نمیشه با این دو نفر رو راست نبود . به قول بعضیا باید با این دو نفر رو بازی کنی .

( یه خاطره ای بی ربط به بحث بگم : یه نفر از دوستان ما میخواست بازی با ورق رو یاد بگیره و دستش رو میچید روی زمین . فقط خواجه حافظ شیرازی دستش رو نمی دید و وقتی ما که رقیبش بودیم بهش کمک می کردیم فکر می کرد داریم گولش می زنیم . بماند که آخرش هم یاد نگرفت . خب خدا به بعضیا استعداد بعضی کارا رو نداده و به بعضیا هم اصلا استعداد نداده . )

وقتی میخوایم خودمون رو تبرئه کنیم ، چشممون رو به همه چیز و همه کس و به همه کارایی که کردیم و به همه کارایی که برامون کردن می بندیم و در نهایت خودمون رو تبرئه می کنیم . اصلا دنبال اشکالات و اشتباهات خودمون نمی گردیم .

بابا مرامت منو کشته آهای آلبالو خشکه . ( ببخشید اون این بود . کلاست منو کشته . ولی یه حرف بزنم برو در بحرش به جاهای خوبی میرسی . آلبالو خشکه توی همه چیز آخرشه هم مرام و هم کلاس و هم تیپ و شخصیت و . . . خلاصه آخرشه . در مواقعی که هیچ دارویی به دادت نمی رسه آلبالو خشکه به کمکت میاد تا در روم به دیوار گلاب به روتون ، کمتر زور بزنین و شب سرتون رو راحت بر بالش بذارین و الان میگن لباس چروک مده . این مد رو از روی لباس آلبالو خشکه بر داشتن دیگه.)

یه ذره از بحث دور شدیم . معذرت میخوام .

به اینجا رسیدیم که مرام و معرفتت کجا رفته بی انصاف . اگه کاری می کنی وایسا پای کارت و مردونه ، هم پیش دیگران و هم پیش وجدان خودت سر بلند باش . هزار تا کلک سوار می کنی تا خودت رو از کار اشتباهی که کردی تبرئه کنی . خودت میدونی مقصر هستی و میخوای تقصیرا رو بندازی گردن دیگران .

به قول یکی از دوستان که اول اسمش طاها جونیه : آخرش خبری نیست .

این حرفا رو اگه میگم نه اینکه خودم دچارش نیستم . نه . واسه اینه که یه ذره حواسمون بیشتر جمع باشه .

Excuse me for harfe ziad .

قضاوت

به نام خداوند زیبایی ها 

یکی از دوستان چه زیبا گفت :  

« قاضی خداست » 

قضاوتی که ما توی زندگیمون داریم پیامد های زیادی واسمون داره . 

مراحل قضاوت یکی مثل من : 

مرحله اول : برداشت شخصی از کارای دیگران . 

مرحله دوم : تغییر رویه بر اساس فکر شخصی و برداشت شخصی . 

مرحله سوم : تمام حرفایی که برای دفاع از خودش میزنه دروغه . 

مرحله چهارم : بستن پرونده . 

مرحله پنجم : معرفی فرد به عنوان خطا کار نزد دیگران . 

بابا دممون گرم . 

یه قاضی عادل وقتی میخواد حکمی بده یه سری کارا رو انجام میده . 

اول شکایت شاکی رو کاملا بررسی میکنه و موارد جرم رو در میاره . 

بعدش از متهم موارد شکایت رو میپرسه و از متهم میخواد از خودش دفاع کنه . 

خلاصه این بین اونقدر کلنجار میره  و در آخر  . . . 

و در آخر میگه : استنباط من اینه که چند مورد از شکایت مورد قبول و مواردی نیز غیر قابل قبول است . 

 علی (ع) میفرماید: 

در مورد هیچ کار درست و غلطی قضاوت نکن . 

من کجا و علی کجا . 

دادگاه آدمای مثل من هم دیدن داره والا شنیدن داره والا . 

خودمون شاکی هستیم و شکایت رو کامل و بدون نقص تنظیم می کنیم و خودمون به جای متهم پاسخگو هستیم و در نهایت خودمون قاضی هستیم . بعد از این همه عدالت پرونده رو مختومه اعلام می کنیم و جایی واسه تجدید نظر نمیذاریم و متهم رو به عنوان خطا کار و گناهکار به همه معرفیش می کنیم . 

بابا دممون گرم . 

اسم امام علی(ع) رو یدک می کشیم و آبروی علی (ع) رو می بریم . 

بیاید واسه همه مردم دنیا دعا کنیم تا یه ذره مهربونی در بین آدما زیاد بشه . کینه و دروغ و ریا و غیبت و تهمت جایی توی زندگیا نداشته باشه . (لابد میگه این یارو هم دیوونه شده . راست میگی) 

خیلی خیلی بیشتر از کپنم ( کالا برگم ) حرف زدم . 

دلت شاد و لبت خندون .

آلبوم زندگی

به نام خداوند هستی بخش

خداوندی که هر چه هست از اوست و هر چه نیست به خواست اوست

میگن سالی که نکوست از بهارش پیداست .

عجب عیدی بود ، عید امسال . خدا رو شکر .

وایسا وایسا یه جور دیگه شروع کنم .

تا حالا موسیقی سنتی گوش دادی؟ اون اولش که داره شروع میشه پیش در آمد دستگاهی که میخوایم گوش بدیم رو نوازنده می نوازه .

مثلا پیش درآمد همایون ، ابتدای آلبومی که در دستگاه همایون نواخته می شه وجود داره .

نوار رو گذاشتیم توی ضبط صوت انگار داشت پیش درآمد غم رو می نواخت . خوب گوش دادم . انتظار کشیدم تا شاید گوشه هایی از شادی هم و نواخته بشه. غم بود و غم نامه . خوانندش واسه خودم معروف بود ولی . . .

تار و سه تار زندگی می نواختن و آوازی از دلم به گوش می رسید . و سنتوری با کوک غم و مضرابهایی شکسته در دستان دیوانه ای که واسه ی خودش گوشه ای می نواخت و ساکت ساکت بود . دیوانه وار می نواخت .

 لا لای لای لاااااای لای لالای لای لای لای لااااااای لا لای لای لای لااااااااای لا لای لای  . . .

هیچکس حتی برای ثانیه ای هم وای نمیساد گوش کنه . همه از کنارش بی اعتنا رد می شدن و توجهی نمی کردن .

اونایی هم که نمی دیدن و فقط چیزایی شنیده بودن به تمسخر میگفتن خدا شفاش بده .

گهگاهی دیوانه با خودش می گفت : امان ای دل ای دل ای دل وای / بنال ای دل ای دل ای دل ای دل وای

شاهد غروب خورشید بودیم و هلال مه پیدا شد و رهگذر ها کمتر و کمتر شدن .

بعد از سالها در یک شب بهاری ، یکی از اون شب نشینان اومد و در کنار دیوانه دو زانو نشست و فقط گوش کرد و با دهنش نوایی رو زمزمه می کرد .از گوشه چشم رهگذر اشکی روان شد و مشتری همیشگی دیوانه شد .

دیوانه سازش رو با دل رهگذر کوک کرد و حدود ده ماهی رو فقط بخاطر رهگذر و با دل رهگذر هم کوک و هم نوا شد . با روز های شاد رهگذر سازش رو روی شادی و آهنگ های شاد کوک می کرد و با روز های غم با او هم نوا می شد و سازش بر غم کوک می کرد.

رهگذر با خودش فکر می کرد این دیوانه هر کس بیاد و بشینه پیشش ، اون کوک سازش رو عوض میکنه . بعد از ماه ها ، هر روز یا چند روز درمیون با دیوانه هم نشین می شد .

روزی از روز های خزان ، دیوانه رهگذر رو ندید .

 به خودش امیدواری داد که امروز نیومد فردا میاد . فردا و فرداهای دگر فرا رسید و خبری از رهگذر نشد . رفت که رفت .

دیوانه تنها تر از روزهای گذشته شد .

به کشت خاطرم جز غم نروید * * * با باغم جز گل ماتم نروید

به صحرای دل بی حاصل مو * * * گیاه نا امیدی هم نروید

هر روز تقویمش رو به یه نامی ، نام گذاری کرده بود و این اسم ها و نام ها پشتوانه ای داشت از غم و شادی های رهگذر .

سالهای سال می گذرد و خبری از رهگذر نیست .

خدایا شکرت(چه شانسی آوردم)

به نام حضرت حق 

گشت زدیم و گشت زدیم و ناله کردیم و شکر نکردیم .

تا یه ذره دستمون اوخ میشه ،

 زمین و زمون رو به هم میدوزیم و وقتی خوش و خرم هستیم ،

یادی از اونی که از قلبمون بهمون نزدیکتره نمی کنیم .

پا داریم و شکر نمی کنیم .

دست داریم و شکر نمی کنیم .

نفس می کشیم و شکر نمی کنیم .

می تونیم حرف بزنیم و غذا بخوریم و شکر نمی کنیم .

هزاران هزار نعمت دیگه . . .

نعمت آدمای دور و برمون که قدرشون رو نمی دونیم  

و هر روز شکر نمیکنیم که فلان آدم کنارمونه .

جزای آنکه نگفتیم شکر روز وصال * * * شب فراق نخفتیم لاجرم زخیال

این همه نعمت داریم و شکر نمی کنیم و وقتی میفتیم گوشه مریض خونه می گیم :

آخه این همه آدم توی دنیا هست و خدا گیر داده به ما .

یا میگیم : تو هم شدی خدا که همش دوست داری ما رو در رنج و عذاب ببینی .

یا میگیم : دست از سر ما بردار .

یا خیلی بخوایم حال بدیم میگیم : خدایا شکرت ولی چرا من ؟

آخه با انصاف !!!

انصافت کجا رفته ؟

یکی اینجوری و یکی اونجوری .

یکی بود یکی نبود .

دیوانه ای بر تخت بیمارستان افتاده بود و همش میگفت : "چه شانسی آوردم"

از همراهش پرسیدم این چرا همش میگه چه شانسی آوردم؟

گفت آخه یه غده توی کمرش بود و پول نداشت درش بیاره بزرگ و بزرگتر شد و اود کرد .

پول گیرش اومد و یه مقداری هم رفت و از بیمه گرفت و عمل کرد .

گفت : "چه شانسی آوردم"

ولی دیر شده بود و غده بعد از دو هفته دوباره اود کرد و پاش رو فلج کرد

و افتاد رو تخت بیمارستان

و دید تخت کناریش یه مریض خوابیده که گلوش رو سوراخ کردن و دارن مایعات بهش میدن .

با دیدن این صحنه گفت : "چه شانسی آوردم"

یک هفته بعد پاش رو قطع کردن و یک هفته بعد از اون ، دستش هم لمس شد .

بردنش بیمارستان و دید بیمار تخت کناریش نمی تونه نفس بکشه .

گفت : "آخ جون"

"چه شانسی آوردم"

الآن فقط سرش کار میکنه و میتونه نفس بکشه و هر نیم ساعت یه بار میگه : "چه شانسی آوردم"

خودتون قضاوت کنید .

حالا تا یکی ازمون دور میشه و به خواسته هامون نمیرسیم

و یا یه مریضی مثل دندون درد بهمون میرسه زمین و زمون رو یکی می کنیم

که چی ؟

خدا گیر داده به ما و بی خیالمون نمیشه . می گیم کاش زود تر از این دنیا خلاص می شدیم .

آخه بی انصاف دور و برت رو نگاه کن و بگو : " خدایا شکرت "

به زبون ما دیوونه ها معنی خدایا شکرت میشه :  "چه شانسی آوردم"

بدون شرح

سلام 

مرا عهدیست با جانان که تا جان در بدن دارم 

هواداران کویش را چو جان خویشتن دارم