معرفی یک دوست (۲)

بسمه تعالی

پرستو آرام  ، و با وقاری مثال زدنی آمد و بر روی شن های نرم ساحل نشست .

خروش دریا را می دید و دریا را به آرامش دعوت می کرد .

او و ساحل دست به دست هم دادند تا دریا را به آرامش بخوانند .

قدرت امواج دریا را می گرفتند و موج ها را آرام کرده و به دریا تقدیم می کردند .

موج ها نوای آرامش را با خود به دریا می بردند و قطره های آرام ، لذت آرامش را به بقیه قطره ها بازگو می کردند .

اما کسی لذت آرامش را نچشید ، مگر قطره هایی که به ساحل و پرستو رسیدند .

ساحل ، سنگ صبوری بود برای دریا و پرستو ، سنگ صبوری بود برای ساحل .

پرستو دلی داشت به وسعت دریا و ارامشی به وسعت ستارگان .

پرستو آرام ، و با وقاری مثال زدنی از روی شن های نرم ساحل برخواست .

پرستو با کوله باری از غم بالهای خود را به باد سپرد تا هرجا که موجی دیگر ناله می کند ، باد او را به موج رساند .

و او از آرامش بگوید . غم موج را از او بستاند و به موج آرامش هدیه کند .

تقدیم به حضرت دوست (حفظه الله)

دیروز دگر بار

در آن همهمه زار

میخواند دل شیدا

از آن سرو و از آن نار

از آن قامت رعنا

از آن عشق

از آن شور

از آن هستی و مستی

تو در آن مستی و هستی

به من گفتی که ای دوست

به چه می اندیشی ؟

من در آن همهمه شوق

در آن هلهله بال ملائک

در آن شور وجود

به تو گفتم که ای  حضرت دوست

. . . به تو می اندیشم  . . .

ای سراپا همه خوبی و لطافت

ای سراپا همه مهر

ای سراپا همه ایثار و شجاعت

همه توحید و نجابت

ای که فکرت

همه ذکرت این است

مبادا که کسی در کلبه ای غمگین نشیند

مبادا کفتری در آشیانی خاطرش آزرده باشد

ای که روحت پاک

و عشقت پاک

و جانت پاک

 ای سراپا همه خوبی و لطافت

ای سرا پا همه مهر

. . . به تو می اندیشم  . . .

یکی از دوستان به من گفت این دوستی که ازش حرف میزنی رو بیشتر معرفیش کن .

دیگه از این بیشتر در توان من نیست .

این تمام درک منه از این دوست .